Ιγμορίτιδα

Διάφοροι παράγοντες μπορούν να συντελέσουν στη δημιουργία ιγμορίτιδας. Μερικοί από αυτούς είναι:

• Λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού συστήματος
• Αλλεργική ρινίτιδα
• Ρινικοί πολύποδες
• Στραβό διάφραγμα ρινός (σκολίωση ρινικού διαφράγματος)
• Κάπνισμα
• Φλεγμονές των δοντιών
• Κυστική ίνωση
• Απότομες μεταβολές της ατμοσφαιρικής πίεσης (πτήσεις / καταδύσεις)

Η ιγμορίτιδα διακρίνεται σε:

1. Οξεία ιγμορίτιδα
Συνήθως ξεκινάει με συμπτώματα κρυολογήματος όπως είναι η καταρροή, το αίσθημα ρινικής συμφόρησης «μπούκωμα» και το αίσθημα πληρότητας στο πρόσωπο. Στην πορεία της πάθησης μπορεί να εκδηλωθούν πόνος στα δόντια, αίσθημα πληρότητας ή πόνος στα αυτιά, πυρετός και βήχας.

2. Υποξεία ιγμορίτιδα
Όταν τα συμπτώματα της ιγμορίτιδας διαρκούν για διάστημα 4 έως 12 εβδομάδων, τότε μιλάμε για την υποξεία ιγμορίτιδα.

3. Χρόνια ιγμορίτιδα
Η χρόνια ιγμορίτιδα χαρακτηρίζεται από επίμονα συμπτώματα, τα οποία διαρκούν για περισσότερο από 3 μήνες (12 εβδομάδες). Εκδηλώνεται με πυώδεις εκκρίσεις που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι και οπισθορρινικές, πόνο ή πίεση στο πρόσωπο, πονοκέφαλο, βήχα και μειωμένη όσφρηση. Σημαντικοί προδιαθεσικοί παράγοντες για τη χρόνια ιγμορίτιδα είναι η έντονη σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, οι ρινικοί πολύποδες και η αλλεργική ρινίτιδα, καταστάσεις κατά τις οποίες η ροή του αέρα δια μέσου της μύτης δεν είναι φυσιολογική.

4. Υποτροπιάζουσα ιγμορίτιδα
Η υποτροπιάζουσα ιγμορίτιδα αναφέρεται στις περιπτώσεις όπου ο ασθενής θα εμφανίσει επεισόδια οξείας ιγμορίτιδας αρκετές φορές (4 – 5) το χρόνο.

Τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την ιγμορίτιδα μπορεί είναι όλα ή κάποια από τα παρακάτω:

• Ρινική συμφόρηση (μπούκωμα μύτης)
• Εκκρίσεις βλεννώδους ή πυώδους υγρού από τη μύτη
• Οπισθορρινική καταρροή (εκκρίσεις πίσω από τη μύτη που κατευθύνονται προς το λαιμό)
• Κεφαλαλγία
• Αίσθημα πίεσης και πόνος στο πρόσωπο
• Βήχας
• Πόνος στα δόντια (λόγω γειτνίασης της άνω γνάθου με τα ιγμόρεια)
• Πυρετός
• Διαταραχές στην όσφρηση
• Πόνος και αίσθημα πίεσης στα αυτιά
• Κακοσμία στοματικής κοιλότητας

Η διάγνωση της ιγμορίτιδας γίνεται από εξειδικευμένο ΩΡΛ, ο οποίος αρχικά θα πραγματοποιήσει τη λήψη του ιατρικού ιστορικού από τον ασθενή. Ο γιατρός θα αναζητήσει πληροφορίες σχετικά με τη συμπτωματολογία, καθώς και παράγοντες (τρόπος ζωής, συνυπάρχουσες παθήσεις) που προδιαθέτουν στην την πάθηση. Στη συνέχεια θα προχωρήσει σε κλινική εξέταση και θα κάνει ενδοσκόπηση της μύτης με ειδικά video-ενδοσκόπια προκειμένου να εκτιμήσει με ακρίβεια την κατάσταση.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, αν κριθεί αναγκαίο, ο γιατρός μπορεί να παραπέμψει τον ασθενή για απεικονιστικό έλεγχο (απλή ακτινογραφία ή αξονική τομογραφία).

Ανάλογα με τον τύπο και τα αίτια της ιγμορίτιδας, ο γιατρός θα καθορίσει την κατάλληλη θεραπεία.

Η έγκαιρη διάγνωση της ιγμορίτιδας είναι σημαντική για την αποτελεσματική  αντιμετώπιση της πάθησης, καθώς και την αποφυγή δυσάρεστων επιπλοκών καθώς σε σπάνιες περιπτώσεις, η φλεγμονή των ιγμορείων μπορεί να επεκταθεί προς τον οφθαλμό ή τον εγκέφαλο.

Για την αντιμετώπιση της ιγμορίτιδας συστήνονται ρινικές  πλύσεις με ειδικά διαλύματα, χρήση αποσυμφορητικών και κορτικοστεροειδών ρινικών spray, παυσίπονα και φυσικά αντιβιοτική αγωγή. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η χρήση των αποσυμφορητικών ρινικών spray δε θα πρέπει να ξεπερνά την ενδεδειγμένη διάρκεια της μίας εβδομάδας καθώς σε διαφορετική περίπτωση μπορεί να προκαλέσουν φαρμακευτική ρινίτιδα και τελικά να αυξήσουν τη συμφόρηση στη ρινική κοιλότητα.

Εάν, παρά τη συντηρητική θεραπεία, ο ασθενής εξακολουθεί να εμφανίζει συμπτώματα, τότε είναι απαραίτητος ο ενδοσκοπικός χειρουργικός καθαρισμός των ιγμορείων.
Στις περιπτώσεις που με την ιγμορίτιδα συνυπάρχει σοβαρή σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί πλαστική ρινικού διαφράγματος έτσι ώστε να αποκατασταθεί η φυσιολογική ροή του αέρα μέσα στη μύτη και να μειώθούν οι πιθανότητες υποτροπής.